اهل سنت جاسک

و بی‌تردید گنجینه‌های هر چیزی پیش ماست

«و إن من شیءٍ إلاّ عندنا خزائنه»
«و بی‌تردید گنجینه‌های هر چیزی پیش ماست»

در حدیث قدسی صحیح آمده است که خداوند – عز و جلّ – فرمود :
(أصبح من عبادی مؤمنٌ بی و کافر، فأمّا مَنْ قالَ : مُطِرْنا بفضل الله و رَحْمَتِهِ، فذلک مؤمن بی، و کافرٌ بالکوکب؛ و أمّا من قال بنوء کذا و کذا فذلک کافرٌ بی، و مؤمن بالکوکب)
«از میان بندگانم گروهی به من ایمان می‌آورند و گروهی دیگر کفر می‌ورزند؛ اما کسی که می‌گوید : به فضل و رحمت پروردگار بر ما باران بارید، او نسبت به من مؤمن است و نسبت به ستارگان کفر ورزیده است. اما کسی که بگوید [این باران] بخشش فلان شخص و فلان چیز بر ما بوده است، او نسبت به من کفر ورزیده و به ستارگان ایمان آورده است».(1)
اما کاهش بارش توسط خداوند، برعکس بشر نشانه عجز و خست نیست. بلکه هدف از آن تربیت و تأدیب است. خبری که سازمان فضایی اروپا آن را منتشر کرد، این امر را تأیید می‌کند. در این خبر آمده بود : تلسکوپ فضایی اروپا که با اشعه مادون قرمز کار می‌کند ابری از بخار را در خارج از جو زمین رصد کرده است که قادر است در یک روز شصت بار اقیانوس‌ها را پر از آب شیرین و گوارا کند.
یکی از ستاره‌شناسان در این باره گفت : این تلسکوپ در چندین مکان از هستی ابرهای بخار را کشف کرده است. اما ابری که اخیراً کشف شده است به عنوان تولیدکننده عظیم بخار آب به شمار می‌آید. این امر مصداق آیه زیر می‌باشد که خداوند – تعالی – می‌فرماید :
(و إن من شیءٍ إلاّ عندنا خزائنه و ما ننزله إلاّ بقدر معلوم)
(حجر : 21)
«و بی‌تردید گنجینه‌های هر چیزی پیش ماست و آن را فقط به مقدار معین فرو می‌ریزیم».
اما معنی محروم کردن از نعمتی با هدف تربیت و تأدیب در آیات زیر آمده است :
(و لَوْ بَسَطَ اللهُ الرِّزقَ لعباده لَبَغَوْا فی الأرضِ و لکنْ یُنَزِّلُ بِقَدرٍ مَّا یَشاءُ) (شوری : 27)
«اگر خداوند رزق و روزی را برای همة بندگانش [بدانگونه که خودشان می‌خواهند] توسعه و گسترش دهد، قطعاً در زمین سرکشی و ستمگری می‌کنند، لذا بدان اندازه که خود می‌خواهد روزی را می‌رساند».
(وألَّوِ استقاموا علی الطریقه لأسقینهم ماءً غدَقاً* لِنَفْتِنَهم فیه و مَنْ یُعْرِضْ عَن ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَاباً صَعَداً)
(جن : 16-17)
«اگر آدمیان و پریان بر راستای راه [یکتاپرستی و فرمانبرداری از اوامر و نواهی الهی] ماندگار بمانند، آب زیاد [و نعمت فراوان] بهرة ایشان می‌گردانیم* هدف این است که ما آنان را با آن [نعمت فراوان] بیازماییم. هر کس از ذکر و یاد پروردگارش روی‌گردان گردد، او را به عذاب سخت و طاقت‌فرسایی دچار می‌کنیم».
(وَ لَوْ أَنَّهُمْ أقامُوا التَّوْرَاهَ وَ الإِنْجِیلَ وَ مَا أُنْزِلَ إِلَیْهِم مِنْ رَّبِّهِمْ لأَکَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ) [مائده : 66)
«اگر آنان به تورات و انجیل [اصلی و تحریف نشده] و بدانچه که از سوی پروردگارشان [به نام قرآن] بر آنان نازل شده عمل کنند [و در میان خود قوانین الهی را اجرا کنند و برپا دارند] از بالای سر و زیر پاهایشان [از هر سو، غرق در نعمت شده و از آسمان و زمین] روزی خواهند خورد».
افراد نادان و رانده شده یک بار مردم را از کمبود غذا می‌ترسانند، بار دیگر از کمبود آب و گاهی از نزدیک بودن پایان ذخایر چاههای نفت بیم می‌دهند و به جنگ‌افروزی بر سر آب، گندم و اخیراً نفت می‌پردازند. آنان از این نکته غافلند که هدف خداوند از کم کردن ماده‌ای بر روی زمین ادب کردن انسانهاست نه ناشی از عجز و ناتوانی.

پاورقی:
1) صحیح بخاری (شماره 1038)، صحیح مسلم (شماره 71).